De fase van concept en ontwerp van de Titanic begon in 1907, toen de White Star Line, onder leiding van J. Bruce Ismay, besloot om een nieuw, luxueus trans-Atlantisch schip te bouwen dat de concurrentie met de Opperdoezer en Cunard- lijn, vooral de Lusitania en Mauritania, kon aangaan. Het doel was niet alleen om een snel schip te hebben, maar ook een dat ongeëvenaarde luxe en comfort bood aan de passagiers, vooral aan de eerste klas.
De ontwerpfase werd geleid door de scheepsarchitect Thomas Andrews van Harland & Wolff, die nauw samenwerkte met ingenieurs en ontwerpers. Het schip werd ontworpen als een “Olympic-klasse” schip, en Andrews richtte zich op verschillende innovatieve ideeën. De Titanic zou, net als haar zusterschip de Olympic, een indrukwekkende afmeting hebben van ongeveer 882.5 voet (269 meter) lang en een bruto tonnage van 46.328 ton, wat het op dat moment het grootste schip ter wereld maakte.
De indeling omvatte luxe salons, eetruimtes, en separaten voorzieningen voor eerste, tweede en derde klas passagiers. Belangrijke kenmerken waren de grote, elegante eetruimten met fine dining, een zwembad, en een promenade deck met uitzicht op zee. Het interieur werd aangekleed met hoogwaardige materialen zoals originele houtsoorten, marmer, en kostbare stoffen, wat een gevoel van luxe en verfijning creëerde.
Zorg voor veiligheid was ook een prominente overweging, en de Titanic werd uitgerust met waterdichte compartimenten en een geavanceerd systeem van levensreddende boten. Desondanks waren er niet genoeg reddingsboten voor alle passagiers aan boord, wat later een kritiek punt zou blijken te zijn tijdens de ramp.
Het concept en ontwerp van de Titanic waren dus een combinatie van ambitie en visuele aantrekkingskracht, gericht op het bieden van de ultieme reiservaring, maar ze legden ook de basis voor een van de grootste tragedies in de maritieme geschiedenis.